Харасмент — дамаганне, парушэнне асабістай прасторы чалавека сексуальна-афарбаванымі дзеяннямі, розныя формы псіхалагічнага ціску. Мы пагутарылі з мінчукамі пра, здаецца, тыповыя сітуацыі ў жыцці: ці бачаць яны ў іх прыніжэнне і абразу? Глядзіце, што яны адказалі!
Калі ў групе 25 дзяўчат і 2 хлопцы, і дзяўчаты вешаюцца на гэтых хлопцаў — гэта не флірт і не дамаганне, а пытанне выхавання. Калі нехта ідзе мне насустрач, ўсміхаецца і падміргвае — гэта прыкмета добрага настрою і сімпатыі. Я ўзаемна ўсміхнуся і падміргну. Сімпатыя можа перайсці ў дакучлівасць на нейкім прыватным ці свецкім мерапрыемстве пасля бакала віна. Але ніяк не на вуліцы, калі табе нехта ўсміхнуўся.
Калі заляцанні неістотныя, калі гэта не тэрор, кшталту таго, які адбываецца ў Амерыцы, то не, я б не хацеў караць за іх чалавека. Будзе адпушчаны.
Я ніколі не ішоў на вымушаныя сексуальныя адносіны. Але былі выпадкі, калі жанчыны, старэйшыя за мяне гадоў на 10, звярталі на мяне ўвагу, і ў нейкіх камандыроўках рабілі дакучлівыя крокі. Але я стаўлюся да гэтага па-філасофскіу, і разумею, што нехта не замужам, у некага няма дзяцей, і, магчыма, некаму не хапае мужчынскага цяпла. Пайсці на такія адносіны можна толькі дзеля забавы. Іншых прычын я не бачу.
Розныя настойлівыя дзеянні, якія парушаюць межы асабістай прасторы чалавека, — гэта дамаганне. Але калі ва ўніверы дзяўчаты кладуць галаву на плячо хлопцам, з якімі вучацца — гэта флірт.
Камплімент — гэта калі мне прыемна. Напрыклад, калі падыдзе хлопец і скажа, што ў мяне прыгожыя вочы — я ўспрыму гэта як камплімент. Калі скажа, што ў мяне прыгожыя грудзі, то гэта дакучлівасць. Мяне ўвогуле складана абразіць, бо я вельмі талерантна стаўлюся да людзей і магу ўсё на свеце зразумець. Але я б хацела пазбегнуць кампліментаў пра прыгожыя грудзі. Мне падаецца, што гэта лішняе.
Я б карала за прычыненне фізічнай шкоды. То бок, калі б да мяне дакраналіся, калі я не хачу, калі б мяне прымушалі нешта рабіць, калі б мне адпраўлялі фота інтымнага характару. Я думаю, што людзі робяць зло не таму, што яны хочуць яго зрабіць, а проста па няведанні. Калі ім тлумачыць, чаму так рабіць не трэба, то яны зменяць сваю пазіцыю.
Дзяўчына скочыла на каленкі хлопцу, з якім вучыцца — гэта ўсё ж флірт. Калі я не хачу падобнай увагі, то заўсёды магу сказаць, што не, гэта мая тэрыторыя, і мне гэта не падабаецца. Калі я вучыўся ва ўніверы, у суседняй групе быў хлопец. Спачатку ён карыстаўся такой увагай дзяўчат. А потым яму гэта дакучлівасць надакучыла і ён забраў дакументы.
Што можа прыняць адзін чалавек, не можа прыняць іншы. Я б караў за псіхалагічны ціск. Напрыклад, калі дырэктар кажа сваёй сакратарцы: "Ці ты са мной пераспіш, ці будзеш звольненая". Але я ў стане сам разабрацца з праблемамі падобнага кшталту.
Калі мне кажуць, што ў мяне прыгожая попа, мяне гэта не абражае. Але калі б мне гэта сказаў мужчына, у мяне б узніклі пытанні да гэтага чалавека. Калі б начальніца, я б не ўспрымаў гэта як дамаганне. Хіба што, падумаў: "А з чаго раптам?".
Хлопцы ў жаночым калектыве адразу аказваюцца лідарамі, і дзяўчаты імкнуцца быць бліжэй да лідараў. Тое, што яны на іх вешаюцца, гэта не флірт, а метад дасягнення нейкага камфортнага стану для сябе ў групе.
Камплімент і намёк на секс — гэта ўсё пра секс. Галоўнае, як ты гэта падаеш. Калі груба, прамалінейна і па-хамску, рэакцыя будзе адпаведная... Я, напэўна, сама магу за сябе пастаяць у нейкі момант. Але калі фізічна немагчыма гэтага зрабіць, то, вядома, хачу, каб такі чалавек быў пакараны.
Я не ўяўляю, якія могуць быць прычыны, каб я магла пагадзіцца на вымушаны секс. Проста таму, што ён сімпатычны? Гэта далёка не прычына. Я не выбіраю ў сваім акружэнні людзей, якія маглі б мне такое прапаноўваць. Але людзі ідуць на гэта з-за нізкай самаацэнкі і недастатковай веры ва ўласныя сілы.
Дзяўчаты скачуць хлопцам на рукі? Гэта нармальныя паводзіны. Калі вы ў адной групе, калі адзін аднаго ведаеце, нічога страшнага ў гэтым няма. Мне падаецца, што самая вялікая праблема ў тым, што ў флірце мы не навучыліся казаць "стоп". Трэба сказаць "стоп", і тады становяцца зразумелымі межы.
У Крымінальны кодекс я б упісаў працяг дакучлівага дзеяння пасля канкрэтнага абазначэння мяжы. То бок вы сказалі: "Стоп", але гэта не падзейнічала. Тады ў межах закона можна патрабаваць яго пакараць. І яшчэ важны момант: трэба, каб гэта можна было даказаць. Абвінавачваць мы можам каго заўгодна.
Мне падаецца, казаць можна ўсё што заўгодна, асабліва, калі ты ведаеш чалавека і разумееш, як ён на гэта будзе рэагаваць. Калі мне нехта будзе казаць камплімент пра знешнасць, я буду бянтэжыцца. Я не прызвычаіўся, каб мяне хвалілі.
У маім жыцці не было праблем з сексуальнымі дамаганнямі. Былі людзі, якія мне прапаноўвалі такія адносіны, але я заўсёды казаў не, маўляў, у мяне ёсць на тое прычыны, прабач. Але калі ты ўступаеш у гэты кантакт, хутчэй за ўсё, табе гэты чалавек не брыдкі. Альбо ідзеш дзеля Оскара!
Дзяўчына вешаецца на хлопца? Гэта дамаганне! Гэта непрыгожа! Думаю, не ўсе дзяўчаты на такое здольныя. Я так не рабіла.
Калі бачу, што нехта некага груба і нахабна лапае, то заўсёды ўмешваюся. Аднойчы нават ледзь у вока не атрымала. Гэта патрабуе пакарання, і такі артыкул я б увяла. Але на першы раз даравала б — усякае бывае. Чалавек ад комплексу непаўнавартаснасці можа памыліцца.
Нашы вушы, натуральна, хочуць чуць прыгожыя фразы, кампліменты. Але мусіць быць мяжа. Калі малазнаёмы чалавек кажа пра маю прыгожую попу, гэта дзіўна і мяне гэта насцярожвае. Хаця я сабе падабаюся, і, мяркую, што ён мае рацыю. Але мы ж мала знаёмыя.
Паміж першым і другім мужамі ў мяне былі розныя рамантычныя адносіны з мужчынамі. Але нейкіх яўных схіленняў да інтыму не было. Я выбірала! Не ведаю, дзеля чаго жанчына можа быць вымушаная пайсці на вымушаныя адносіны. Дзеля грошай? Дзеля помсты былому? Дзеля кар'еры? Магчыма, і са мной такое адбывалася. Я, напэўна, пра гэта тады не здагадвалася.