"Майстар і Маргарыта" / Mars Media Entertainment
— Апошні раз заходзіў у ФБ — усе абмяркоўвалі голенькіх рашкінскіх селебрыці, — піша публіцыст і паэт Стась Карпаў. — Сёння зайшоў зноў — "Майстар і Маргарыта". Ну, што сказаць, пайду, пагуляю яшчэ месяцок. Раптам народ апрытомнее.
— Яны кажуць, што іх культура "великая", бо ёй сапраўды пакланяюцца… Нават, калі вынік зусім не цягне на шэдэўр. Так і жывем у інфармацыйнай прасторы Расіі, — працягвае тэму на сваёй старонцы ў Фэйсбуку дакументалістка Ксенія Галубовіч.
Фільм расійскага рэжысёра Міхаіла Локшына паводле знакамітага рамана Міхаіла Булгакава выйшаў у пракат. У Расіі прапагандысты зацкавалі кінематаграфіста, маўляў, фільм атрымаўся занадта "антысавецкі", і наогул, як можна выдзяляць дзяржаўныя грошы на здымкі чалавеку, які выступаў супраць вайны з Украінай?
Меркаванні беларусаў падзяліліся — ад "фу, зноў "вялікая Расія" да "ваў, які прыгожы і актуальны фільм", а кінакрытык Тарас Тарналіцкі дык увогуле напісаў, што адзін з нешматлікіх плюсаў эміграцыі ў тым, што пераезд цалкам пазбавіў неабходнасці абмяркоўваць культурныя праекты ад "дрэнных", "добрых" ды любых іншых рускіх. Маўляў, няма магчымасці паглядзець — і дзякуй Богу.
А што пішуць тыя, хто не хэйціць стужку праз “рускі свет” і не асуджае, не паглядзеўшы?
— Прызнаюся шчыра, ці не адзіны з 22 года фільм расійскай вытворчасці, які захацелася паглядзець. Па-першае, сам раман для мяне шмат значыў у юнацтве, па-другое, фільм так ужо ярасна сталі аблайваць расійскія “крыцікі” ўсіх кшталтаў, што захацелася паглядзець, “так лі уж хараша” Маргарыта. (Маргарыта хараша). Ці раю глядзець? Кінематаграфічна гэта не знаходка. Сцэнарый хіба…
— Не вытрымала і сёння паглядзела "Майстра і Маргарыту" Міхаіла Локшына ў дрэннай якасці, бо пайшлі размовы пра яго забарону, бо Локшын данаціў украінскай рэжысёрцы.
Зразумела, чаму фільм не спадабаўся ватным расійскім крытыкам — паказана сучасная рэчаіснасць РФ. Воланд там шыкоўны!
— Заінтрыгаваўшыся масавым шумам, паглядзела сёння фільм. Коратка: мне спадабаўся. І я здзівілася, што ён паспеў ускочыць на кінаэкран Расіі. Геніяльны твор на тое і геніяльны, каб спараджаць у творчых людзях жаданне пераказаць яго сваім гледачам. І калі апавядальнік цікавы, то з ахвотай уступаеш з ім у дыялог як глядач.
Цікавым падаўся эпізод у пачатку фільма, з гэткім пасяджэннейкам з нагоды абмеркавання п'есы... — цалкам актуальна на сёння. Людзі ў масе сваёй і праўда мяняюцца мала... і нават бываюць схільныя да міласэрнасці.
— Такой багатай хвалі каментаў з нагоды прагляду кінафільма я не сустракаў тут даўно ці ніколі. Скажу толькі, што народ раскалоўся напалам: адным фільм вельмі спадабаўся, іншыя ж ганяць яго на чым свет стаіць. Такі стан вельмі Мейерхольд любіў. Ён лічыў, што прэм'ера удалася, калі падчас паказу адны гледачы шалёна пляскалі, у той час як іншыя ў абурэнні касякамі пакідалі залу.
Каб сачыць за галоўнымі навінамі, падпішыцеся на канал Еўрарадыё ў Telegram.
Мы штодня публікуем відэа пра жыццё ў Беларусі на Youtube-канале. Падпісацца можна тут