Ці атрымаў сын за нявывучаны верш Барадуліна двойку, Аляксандр Гарашчэня не памятае. Маўляў, хутчэй за ўсё, проста не паспелі выклікаць. Але за год з моманту напісання паста ў меркаваннях выкладчыка нічога не змянілася. Ён і цяпер перакананы, што вершы Барадуліна яго сыну не патрэбныя.
“Адзінае, за што мне цяпер няёмка, дык за тое, што, калі размяшчаў публікацыю на ўласнай старонцы, не асабліва стрымліваўся ў выразах. І ў выніку дапусціў наяўнасць нейкага такога падлеткавага стылю. То бок па сэнсе я б нічога ў гэтым пасце змяняць не хацеў бы”.
Да таго, што яго допіс у Facebook атрымаў такі рэзананс, Аляксандр Гарашчэня ставіцца па-філасофску. Маўляў, “няхай гуляюцца, не думаю, што ў мяне нехта, у тым ліку суддзя, можа адабраць права выказваць сваё меркаванне”.